Streszczenie 1 i 2 części Gorącej Krwi

Zapraszam na streszczenie dwóch pierwszych części. Być może pojawią się streszczenia kolejnych części, ale nieprędko.

Prolog zawiera wydarzenia, które Amanda, główna bohaterka, pamięta z zamachu na jej rodzinę. Ojciec i brat zostają zamordowani, a matka umiera na jej rękach. Od śmierci ratuje ją dziwny mężczyzna, który zabija jednego z zamachowców i wypija jego krew…

Część I - Tragedia

   Amanda budzi się w ciemnym pomieszczeniu. Okazuje się, że uratował ją wampir - Erik. Początkowo księżniczka się go boi, ale zdaje sobie sprawę, że została sama i nie ma innego wyjścia, więc postanawia mu zaufać.
   Erik opowiada Amandzie o wampirach, ich właściwościach, sposobie zabijania, pokazuje trumnę, w której śpi od rana do popołudnia. Księżniczka odkrywa, że wampir nie odbija się w lustrze.
   Erik prowadzi Amandę na grób jej rodziny i opowiada jej swoją historię. Wyjaśnia księżniczce, że jej przeznaczeniem jest zostać wampirem, co powoduje jej sprzeciw. Proponuje Amandzie, aby zamieszkała z nim w Nantes, ale dziewczyna chce się zemścić na mordercach swojej rodziny. Wampir obiecuje jej pomoc, lecz dopiero za trzy lata. Wyjeżdżają do Bretanii, księżniczka powoli przystosowuje się do nowych warunków, zaprzyjaźnia z wampirem.
   Pewnego dnia dziewczyna wychodzi na spacer. Atakuje ją nieznany wampir – Dark. Księżniczka broni się, przypalając go krzyżem, który krwiopijca wytrąca jej z ręki. Ratuje ją Erik.
   Amanda poznaje historię służby swego opiekuna, powoli zaczyna ją nudzić monotonne życie. Postanawia pójść z Erikiem na przyjęcie dla wampirów. Dwa tygodnie później idą na bal. Księżniczka jest zachwycona, do chwili, gdy nie udaje im się wyjść wcześniej i musi oglądać krwawą jatkę, która zaczyna się o północy. Dziewczyna jest przerażona; ta noc na długo zostaje w jej pamięci. Postanawia, że nigdy nie zostanie wampirem.
   W rocznicę śmierci rodziców Amanda i Erik idą na ich grób; okazuje się, że wampir nie może wchodzić do kościoła. Mijają dwa kolejne lata, księżniczka na dziewiętnaste urodziny prosi Erika o spełnienie obietnicy. Zaczynają planować zemstę. Tuż przed jej wykonaniem Erik podejmuje decyzję, że sam zabije morderców rodziny Amandy. Dziewczyna w ramach protestu wychodzi przed zmierzchem i idzie się mścić.
   Niestety, zemsta nie do końca jej się udaje. Choć ma okazję zabić jednego z nich, nie jest w stanie. Nie potrafi wbić noża w serce człowieka. Wpada w pułapkę, dranie którzy zabili jej rodzinę zabawiają się nią w okrutny sposób. Na koniec jeden z nich przebija Amandę nożem. Pojawia się Erik, przebija drania mieczem i zabija morderców. Niestety, jest już za późno – Amanda umiera. Pod wpływem bólu, zgadza się na prośbę Erika, który zmienia ją w wampira.
   Następnego dnia księżniczka budzi się i jest przerażona tym, że o zmierzchu stanie się wampirem. Postanawia wyjść na słońce, aby nie dopuścić do przemiany. Jej próba samobójcza nie udaje się, bo słońce jeszcze na nią nie działa. Pod wpływem słów Agnes postanawia żyć. O zmroku przechodzi całkowitą przemianę. Staje się wampirem.

Część II – Nowe Życie

   Amanda staje się wampirem. Ma wyostrzone zmysły, jej skóra staje się mocniejsza i odporniejsza. Razem z Erikiem idą kupić trumnę, Amanda wybiera sosnową. Następnie udają się w Pireneje, gdzie Erik pokazuje swej podopiecznej, że wampiry potrafią unosić się w powietrzu. Na koniec Erik całuje księżniczkę w czoło i układa ją do snu w trumnie.
    Następnego dnia Amanda budzi się głodna, ale uparcie postanawia nie pić ludzkiej krwi. Z każdym dniem jest jednak coraz gorzej. Wampirzyca próbuje nawet jeść ludzkie jedzenie, ale wszystko zwraca. W końcu idzie na polowanie z Erikiem, lecz nie potrafi zabić człowieka. W akcie desperacji zabija kota i postanawia, że będzie się żywić wyłącznie krwią zwierzęcą. Odkrywa też, że może wchodzić do kościoła.
   Pewnego dnia, wracając z polowania, widzi przystojnego mężczyznę o ciemnoniebieskich oczach. Erik ostrzega księżniczkę przed łowcami; okazuje się, że ten mężczyzna to jeden z nich.
   Wampirzyca spotyka znajomego z balu: Juana. Podczas ataku na łowcę, Edmunda, Amanda staje przeciwko wampirom. Łowca, w ramach wdzięczności, zaprasza ją do domu i daje w podarunku srebrny krzyżyk. Nie ma pojęcia, że Amanda jest wampirzycą, a ona nie wyprowadza go z błędu. Tłucze lustro w jego pokoju i pozwala się odprowadzić do Erika, którego przedstawia jako swojego brata.
   Erik jest wściekły. Zabrania Amandzie spotykania się z łowcą, co wywołuje kłótnię między nimi. W końcu wampirzyca przyjmuje racje opiekuna. Żegna się z Edmundem, który myśli, że jest z wyższego rodu i dlatego nie mogą być razem. Mimo to twierdzi, że mogłaby być łowczynią i zapowiada, że miał co do niej poważne zamiary.
   Po rozstaniu z Edmundem Amandę odwiedza Juan. Idą na wampirzy jarmark, gdzie wampir jej się oświadcza. Amanda obiecuje, że się zastanowi. Spędza z wampirem mnóstwo czasu. Pierwszego dnia zimy, w czasie śnieżycy, Amanda spotyka Edmunda. Idą do jaskini i razem z ludźmi ukrytymi przed śnieżycą spędzają noc. Przed świtem Amanda wraca do domu, obiecawszy Edmundowi, że postara się przekonać swojego „brata” do łowcy. Następnego dnia opiekun oświadcza jej, że przemyślał sprawę i może spotykać się z Edmundem, nie zdradzając, kim naprawdę jest. Amanda kłóci się z Juanem i biegnie do ukochanego. Długo rozmawiają i zaczynają się spotykać, ale ich pierwszy pocałunek przerywa im Juan. Edmunda odwiedza Pierre, który prawie rozpoznaje wampira w Amandzie. Wampirzyca dowiaduje się, że łowcy polują na Erika.
   Przy kolejnym spotkaniu, Edmund opowiada Amandzie o dziecku, które planuje kiedyś odnaleźć. Idą do domu Edmunda, gdzie łowca zauważa, że Amanda nie odbija się w lustrze. Mężczyzna początkowo chce ją zabić, ale nie potrafi. Wpada Erik, Edmund stawia Amandę przed wyborem: on albo wampir. Dziewczyna wybiera opiekuna.
   Amanda dochodzi do wniosku, że Edmund tak naprawdę jej nie kocha, skoro postawił ją przed takim wyborem. Jest załamana. Jednak dwie noce później łowca przychodzi do jej domu. Okazuje się, że Erik przekonał go do siebie. Edmund prosi Amandę o rękę, wampirzyca się zgadza.
   Amanda i Edmund są szczęśliwi, ale pojawiają się komplikacje. Lara, znajoma wampirzyca Erika, demaskuje Amandę przed łowcami, ale Edmund i jego przyjaciel Pierre stają w jej obronie.
   Edmund i Amanda ustalają datę ślubu. Tego dnia, tuż przed uroczystością, przychodzi Juan, ostrzega wampirzycę przed łowcami i wampirzym władcą Francji, proponuje wspólną ucieczkę i całuje ją. Przerywa im Erik. Juan obiecuje odnaleźć Amandę za sto lat, wampirzyca się zgadza. Następnie dziewczyna bierze ślub z Edmundem.
   Romuald, wampirzy władca Francji, wzywa Amandę do siebie, by wyjaśniła swoje niepokojące kontakty z łowcami. Władca żąda od niej przysięgi wierności, Amanda zgadza się, ale zapowiada, że prędzej umrze, niż pozwoli skrzywdzić męża lub opiekuna.
   Kilka miesięcy później Edmund i jego przyjaciel dostają zlecenie w Paryżu, gdzie grasuje krwawy wampir. Mimo początkowych trudności, Pierrowi udaje się go pokonać.
   Nadchodzi zima, Edmund zostaje napadnięty przez innych łowców, umiera na rękach Amandy. Mimo jej próśb, nie zgadza się ocalić życia poprzez przemianę w wampira. Amanda, pełna żalu i wściekłości, mści się na jego mordercach. Odrzuca krzyżyk i wypija ich krew. Potem pogrąża się w żałobie.
   Amanda zaczyna nie tylko zabijać morderców, ale postanawia bronić niewinnych i ratować bezbronnych z opresji. Nazywana jest „czarną mścicielką”.
   Pięć lat później Amanda ratuje młodą dziewczynę, angielską arystokratkę, która uświadamia wampirzycy, że powinna ruszyć dalej ze swoim życiem. Następnego dnia, po przebudzeniu, Amanda ma wizję, w której Edmund zachęca ją do wyjścia z żałoby. Wampirzyca postanawia wyjechać do Anglii.